کج کلاهی بتو ای مرد وطن میزیبد
استاد عبدالحی شبگیر آخرین سروده اش را بمناسبت سومین سالگرد شهادت احمد شاه مسعود (رح)٬ دکلمه نمود.در محفلی که به همان مناسبت برگزار شده بود٬ از استاد بخاطر هدیه ء شان به وبلاگ شهید احمدشاه مسعود (رح) تشکر مینماییم.
ای قلم باز چرا گریهء خونین داری همچو من خاطر ریش و دل غمگین داری
نه تسلی و نه آرام و تسکین داری رگ رگت سوخته است داغ کدامین داری
باز از نالهء تو بوی جگر می آید
باز از دیدهء تو خون بدر می آید
میکنی باز رقم نامهء غمهای کرا ؟ میزنی صفحه دگر دفتر سودای کرا ؟
کرده ای نقش جگر داغ تمنای کرا ؟ داری پیش نظر آیینهء سیمای کرا ؟
داستان کی بدرد و غمت افزود امروز
میکنی باز مگر قصهء مســـعود امروز
مرد جانباز سر افراز دلاور مسعود مرد میدان وفا حافظ سنگر مسعود
عاشق صادق آزادی کشور مسعود جاودان یاد بود تا دم محشر مسعود
مینویسم همه جا نام گرامی ترا
نتوانم کــه کنم وصف تمامی ترا
یاد تو یاد ســـر افرازی ملت بوده یاد تو یاد شکوهمندی و عزت بوده
یاد تو یاد فداکاری و وحدت بوده یاد تو یاد وفا داری و خدمت بوده
نام تو در دل هـــــــر فرد وطن جا دارد
کوه و صحرای وطن از تو سخن ها دارد
آن تو بودی که بجان خدمت میهن کردی آن تو بودی که وفا تا دم مردن کردی
آن تو بودی که برای هـــمه روشن کردی معنیی آمدن و بودن و رفتن کردی
کار مردان ســـــر افراز چنین می باید
عشق را عاشق جانباز چنین می باید
آنکه در روی زمین طبل خدایی میزد ســـــخن از دبدبه و حکـــمروایی میزد
لاف نیــــروی زمینی و هوایی میزد حرف لشکر کشی و قلعه کشایی میزد
شرق را حوزهء هنگامهء خود ساخته بود
غرب را لـــــرزه بر اندام بر انــــــداخته بود
صاحب علم و عمل مظهر تقوا بودی طالب صلح و صفا اهل مدارا بودی
بهــــــره مند از نظر و فکر توانا بودی یاد عمریکه تو در معرکه تنها بودی
کس به آییـــــن وفا همچو تو پابند نبود
یک طلبگار ازین جمله که هستند نبود
همچو تو کشمکش سختی ایام که دید بر سر عشق وطن باخته آرام که دید
سال ها ریزش بم را بدر و بام که دید لشکر اجنبی و سر بری عام که دید
آن تو بودی که در آن معرکه تاب آوردی
افتــــــخار ابــــدی را به حساب آوردی
یادگاریست بهر گوشه دل انگیز از تو هست تاریخ وطن قصه لبریز از تو
سر گذشتی که بود معجزه آمیز از تو هر کجا ثبت بود نقش دلاویز ازتو
کج کلاهــــی بهـــــــــوایت چقدر ناز کند
سر فرازی به حضورت چه طرب ساز کند
جز سر صلح و مدارا دگرت هیچ نبود غیر اندیشهء وحدت بسرت هیچ نبود
عنصر تفرقه در دور و برت هیچ نبود قومیت سمت و زبان در نظرت هیچ نبود
تو میان همگان طالب وحدت بودی
مظهر پاکی و ایمان و صداقت بودی
کج کلاهی بتو ای مرد وطن میزیبد سر فرازی بتو میراث کهن میزیبد
بســـکه این فخر بنام تو زدن میزیبد دلربایی بتو کوتاه ســـخن میزیبد
غم خلق عشق وطن خلق مصفا داری
«آنچه خوبان همه دارند تو تنهــا داری»
زندگی را هدف پاک چنین می باید رستن از دامن خاشاک چنین می باید
پر کشودن ز سر خاک چنین می باید عشق را عاشق بیباک چنین می باید
که به آهنگ وفا از ســـــــــر جان بر خیزد
جان چه باشد ز سر هر دو جهان بر خیزد
کی فراموش شـــــــــود یاد وفاداری تو هست تاریخ وطن قصهء شهکاری تو
رحمت و مردمی و شفقت و غمخواری تو به غم بیوه و بیچاره و مظلوم گرفتاری تو
کـــــــوه از عزم و ثبات تو حکایت دارد
دشت و در از تو بصد رنگ روایت دارد
راه مردان چقدر جادهء پر خون بوده هر قدم گردش تقدیر دگرگون بوده
مشکل از ظرفیت حوصله بیرون بوده آزمون بوده و غم بوده مگو چون بوده
هر کسی بر سر این جاده سفر نتوان کرد
غیـــر مســـــعود ازین راه گـــــذر نتوان کرد
تا که در روی زمین دفتر و دیوانی هست تا کتاب و قلم ودرس و سبق خوانی هست
تا به آزادی و آزادگی عنـوانــــــی هست نام مســعود تو چون مهر درخشانی هست
آری آری که چنین است و چنین خواهد بود
ورد روز و شب شـــــبگیر همین خواهد بود
از سایت شهید احمدشاه مسعود (رح)
