طنز از هارون جان قند یوسفی
بوستان تره ولنگی ُایزار بند
دیدم آنجا جنس های رنگ رنگ ملی سرخک بند وتنبان و لونگ
جان علی اینجا فرنگی گشته اس فارغ از ایزار ولنگی گشته است
در دوکانش رگه های از هنر میخورد اینجا و آنجا در نظر
شاهنامه هم سبق با لبلبو
بوستان در بین تکرئی کد و
زیر شامپو مانده فرهنگ عمید بادرنگ بردوش دیوان نوید
تره وطرزی سر هم چهارپلاق شعر فانی در قطی اشپلاق
مثنوی غرق نمک تا خر خره
لای کلیات بیدل شاه تره
پیش وپس کن یک دوپیپ تیل را تا بیابی حاجی اسمعیل را
در میان شیشه های واسلین بینی افتاده است فرهنگ معیین
در احصار بادنجان ومرچ سیر اکرم عثمان را یابی اسیر
چهار عرق دست و یخن با ناظمی که است فرائیل پیش پوز کاظمی
در میان کاسه سیمیان شور باختری و اسپرین و حوف کور
تا نمایند مشتری ها را شکار
بر سر برهان قاطع سلتراج زنجفیل بینی مقالات وهاج
جان علی جان گفتمش یک کیلودال داد فوری دفتر شایق جمال
گفتمش دو دسته از آن نوش پیاز کرد کلیات قاری را دراز
تاصدا کردم که اهل و زعفران داد دیوان خلیلی را نشان
گفتم از بیتاب خواهم دفتری در ترازو ماند کاهوی تری
گفتمش خواهم زقاری کلیات گفت هارون جان چه اندازه لکات؟
گفتمش نی که دلت شوخی شده گفت در اینجا همش قاطی شده
گفتمش دیوانه هستی یا که مست
گفت این هم پیش من گت خورده است
